კოსმეტიკური ემულსიური პრეპარატები

ზეთის კომპონენტების შედარებით მცირე რაოდენობით ხსნადი გამრეცხვისა და შამპუნის ფორმულირებებში გვიჩვენებს ძირითად ემულსიფიკაციის თვისებებს, რომლებსაც ალკილის პოლიგლიკოზიდები უნდა აჩვენონ, როგორც არაიონური ზედაპირულად აქტიური ნივთიერებები. თუმცა, მრავალკომპონენტიან სისტემებში ფაზური ქცევის სათანადო გაგება აუცილებელია, რათა შეფასდეს ალკილის პოლიგლიკოზიდები, როგორც მძლავრი ემულგატორები შესაბამის ჰიდროფობიურ კოემულგატორებთან ერთად. ზოგადად, ალკილის პოლიგლიკოზიდების ინტერფეისური აქტივობა განისაზღვრება ნახშირბადის ჯაჭვის სიგრძით და, უფრო მცირე, მასშტაბით, პოლიმერიზაციის ხარისხით (DP). ინტერფეისური აქტივობა იზრდება ალკილის ჯაჭვის სიგრძესთან ერთად და ყველაზე მაღალია CMC-თან ახლოს ან ზემოთ, მნიშვნელობით 1 მნ/მ-ზე დაბალი. წყლის/მინერალური ზეთის ინტერფეისზე, C12-14 APG აჩვენებს უფრო დაბალ ზედაპირულ დაძაბულობას, ვიდრე C12-14 ალკილის სულფატი. სუფთა ალკილის მონოგლუკოზიდებისთვის გაზომილია n-დეკანის, იზოპროპილ მირისტატის და 2-ოქტილ დოდეკანოლის ზედაპირული დაძაბულობა (C8,C10,C12) და აღწერილია მათი დამოკიდებულება ზეთის ფაზაში ალკილის პოლიგლიკოზიდების ხსნადობაზე. საშუალო ჯაჭვის ალკილის პოლიგლიკოზიდები შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც ემულგატორები ო/ვ ემულსიებისთვის ჰიდროფობიურ თანაემულგატორებთან ერთად.

ალკილის პოლიგლიკოზიდები განსხვავდებიან ეთოქსილირებული არაიონური ზედაპირულად აქტიური ნივთიერებებისგან იმით, რომ ისინი არ განიცდიან ტემპერატურული ფაზის გარდაქმნას ზეთი-წყალში (O/W) ზეთი-წყალში (W/O) ემულსიებად. ამის ნაცვლად, ჰიდროფილური/ლიპოფილური თვისებები შეიძლება დაბალანსებული იყოს ჰიდროფობიურ ემულგატორთან შერევით, როგორიცაა გლიცერინის მონო-ოლეატი (GMO) ან დეჰიდრატირებული სორბიტოლის მონო-ლაურატი (SML). სინამდვილეში, ალკილის პოლიგლიკოზიდური ემულგატორის სისტემის ფაზური ქცევა და ინტერფეისული დაძაბულობა ძალიან ჰგავს ჩვეულებრივს. ცხიმოვანი ალკოჰოლის ეთოქსილატების სისტემა, თუ არაეთოქსილირებულ სისტემაში ჰიდროფილური/ლიპოფილური ემულგატორის შერევის თანაფარდობა გამოიყენება ტემპერატურის ნაცვლად, როგორც ძირითადი ფაზის ქცევის პარამეტრი.

დოდეკანის, წყლის, ლაურილ გლუკოზიდისა და სორბიტან ლაურატის, როგორც ჰიდროფობიური კოემულგატორის სისტემა აყალიბებს მიკროემულსიებს C12-14 APG-ს შერევის გარკვეული თანაფარდობით SML-მდე 4:6-დან 6:4-მდე (სურათი 1). უფრო მაღალი SML შემცველობა იწვევს w/o ემულსიებს, ხოლო ალკილის პოლიგლიკოზიდის მაღალი შემცველობა წარმოქმნის o/w ემულსიებს. ემულგატორის მთლიანი კონცენტრაციის ცვალებადობა იწვევს ეგრეთ წოდებულ "Kahlweit თევზის" ფაზურ დიაგრამაში, სხეული შეიცავს სამფაზიან მიკროემულსიებს და კუდის ერთფაზიან მიკროემულსიებს, როგორც ეს შეინიშნება ეთოქსილირებული ემულგატორებით ტემპერატურის ფუნქციით. მაღალი ემულსიფიკაცია. C12-14 APG/SML ნარევის სიმძლავრე ცხიმოვანი ალკოჰოლის ეთოქსილატის სისტემასთან შედარებით აისახება იმაში, რომ ემულგატორის ნარევის 10%ც კი საკმარისია ერთფაზიანი მიკროემულსიის შესაქმნელად.

ფაზური ინვერსიის შაბლონების მსგავსება ორი სურფაქტანტის ტიპით არ შემოიფარგლება მხოლოდ ფაზური ქცევით, არამედ შეიძლება აღმოჩნდეს ემულგატორი სისტემის ინტერფეისის დაძაბულობაში. ემულგატორის ნარევის ჰიდროფილურ-ლიპოფილურმა თვისებებმა წონასწორობა მიაღწია, როდესაც თანაფარდობა C12. -14 APG/SML იყო 4:6, ხოლო ინტერფეისული დაძაბულობა იყო ყველაზე დაბალი. აღსანიშნავია, ძალიან დაბალი მინიმალური ინტერფეისული დაძაბულობა (დაახლოებით 10^-3mN/m) დაფიქსირდა C12-14 APG/SML ნარევის გამოყენებით.

ალკილის გლიკოზიდებს შორის, რომლებიც შეიცავს მიკროემულსიებს, მაღალი ინტერფეისის აქტივობის მიზეზი არის ის, რომ ჰიდროფილური ალკილის გლიკოზიდები უფრო დიდი გლუკოზიდური ჯგუფით და ჰიდროფობიური თანაემულგატორები პატარა ჯგუფებით, შერეულია ზეთი-წყლის ინტერფეისზე იდეალური თანაფარდობით. ჰიდრატაცია (და დამატენიანებელი თავის ეფექტური ზომა) ნაკლებად არის დამოკიდებული ტემპერატურაზე, ვიდრე ეთოქსილირებული არაიონური ზედაპირულად აქტიური ნივთიერებების შემთხვევაში. ამრიგად, პარალელური ინტერფეისული დაძაბულობა შეინიშნება მხოლოდ არაეთოქსილირებული ემულგატორის ნარევის ოდნავ ტემპერატურაზე დამოკიდებული ფაზის ქცევისთვის.

ეს იძლევა საინტერესო აპლიკაციებს, რადგან ცხიმოვანი ალკოჰოლის ეთოქსილატებისგან განსხვავებით, ალკილ გლიკოზიდებს შეუძლიათ შექმნან ტემპერატურისადმი მდგრადი მიკროემულსიები. სურფაქტანტის შემცველობის, გამოყენებული სურფაქტანტის ტიპისა და ზეთი/წყლის თანაფარდობის ცვლილებით, მიკროემულსიები შეიძლება გამომუშავდეს სპეციფიკური თვისებებით, როგორიცაა გამჭვირვალობა, სიბლანტე, მოდიფიკაციის ეფექტი და ქაფიანი თვისებები. კო-ემულგატორი ალკილის ეთერ სულფატისა და არაიონის შერეულ სისტემაში, გაფართოებული მიკროემულსიის ფართობი შეინიშნება და შეიძლება გამოყენებულ იქნას კონცენტრატის ან წვრილი ნაწილაკების ზეთი-წყლის ემულსიების დასამზადებლად.

შეფასებულია მრავალკომპონენტიანი სისტემების ფსევდოტერნარული ფაზის სამკუთხედები, რომლებიც შეიცავს ალკილის პოლიგლიკოზიდს/SLES და SML ნახშირწყალბადით (დიოქტილ ციკლოჰექსანი) და ალკილის პოლიგლიკოზიდით/SLES და გმო პოლარული ზეთებით (დიკაპრილილ ეთერი/ოქტილ დოდეკანოლი), ისინი აჩვენებენ ცვალებადობას და მასშტაბს. უბნები o/w, w/o ან მიკროემულსიებისთვის ექვსკუთხა ფაზებისთვის და ლამელარული ფაზებისთვის, კომპონენტების ქიმიურ სტრუქტურასა და შერევის თანაფარდობაზე დამოკიდებულებით. თუ ეს ფაზური სამკუთხედები ზედმეტად არის დაყენებული კონგრუენტურ სამკუთხედებზე, რომლებიც მიუთითებენ, მაგალითად, ქაფიანობის ქცევაზე და შესაბამისი ნარევების სიბლანტის თვისებებზე, ისინი მნიშვნელოვან დახმარებას უწევენ ფორმულატორს სპეციფიკური და კარგად შემუშავებული მიკროემულსიური ფორმულირებების მოძებნაში, მაგალითად, სახის გამწმენდი ან ხელახალი ქაფის აბაზანებისთვის. მაგალითად, შესაფერისი მიკროემულსიური ფორმულირება ქაფიანი აბაზანების გასათეთრებლად შეიძლება მომდინარეობდეს ფაზის სამკუთხედიდან.